Badanie na zawartość części stałych (nielotnych) topnika

Oznaczenie zawartości składnika nielotnego topników przeprowadza się metodą buliometryczną lub metodą wagową. Metodę ebuliometryczną stosuje się do top­ników ciekłych, które zawierają rozpuszczalniki o względnie wysokiej lotności, jak np. izopropanol i które zawierają powyżej 10% składników stałych. Metoda ebulio­metryczną ma małe zastosowanie do nowoczesnych topników, w których zawartość części nielotnych wynosi poniżej 5%.

Do topników ciekłych o małej zawartości części stałych oraz do topników typu 1 w postaci pasty stosuje się metodę wagową oznaczania składnika nielotnego. Metoda wagowa polega na oznaczeniu ubytku masy topnika ogrzewanego przez 3 h w określonej temperaturze, zależnej od temperatury wrzenia rozpuszczalnika zawartego w topniku i wykonuje się ją według normy PN-EN 29455-1.

W przypadku topników zawierających izopropanol lub inne rozpuszczalniki o po­dobnej temperaturze wrzenia, odparowywanie lotnych składników odbywa się w su­szarce w temperaturze 110°C ±2°C. Dla topników zawierających rozpuszczalniki o wyższej temperaturze wrzenia można zastosować wyższą temperaturę suszenia. Ten przypadek będzie miał miejsce w przypadku topników wodnych. Wynik, obli­czony według wzoru, podaje się w % wagowych.